توجه : برخی مطالب این سایت از سایت های دیگر جمع آوری شده است. در صورت مشاهده مطالب مغایر قوانین جمهوری اسلامی ایران یا عدم رضایت مدیر سایت مطالب کپی شده توسط شماره موجود در بخش تماس با ما به ما اطلاع داده تا مطلب و سایت شما کاملا از لیست و سایت حذف شود.
سرگرمی

درباره ولادت پربرکت امام حسن مجتبی (ع)

ولادت امام حسن مجتبی «ع» که دومین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت می باشد بسیار مبارک و پربرکت برای شیعیان هست. درسال سوم هجرت و در شب نیمه ماه رمضان ـ که برترین ماه های خداست ـ خانه امیرالمؤمنین و فاطمه علیهماالسلام میزبان قدوم مولود مبارکی شد که شادی رابا خود به خانه وحی آورد.

درباره ولادت پربرکت امام حسن مجتبی «ع» 

دراین شب فرخنده، سبط اکبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ، حضرت امام حسن علیه السلام چشم به جهان گشود وشهر مدینه را غرق نور کرد.

 

مژده میلاد
هنگامی که امام حسن علیه السلام به جهان آمد رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در سفر بودند و امیرالمؤمنین و فاطمه علیه السلام چشم به راه بازگشت. ایشان پیامبر پس از مراجعت از سفر، معمولاً ابتدا به خانه فاطمه علیهاالسلام وارد شد. هنگامی که خبر تولد نوزاد رابه ایشان دادند، شادمانی وجود حضرت را فرا گرفت.

 

نام گذاری کودک
هنگامی که کودک را نزد پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم آوردند، حضرت رو به علی علیه السلام کرده، فرمود: «آیا او را نام گذاری کرده ای؟» عرض کرد: «من در نام گذاری وی بر شما پیشی نمی گیرم». رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «من هم در نام گذاری بر خداوند سبقت نمی جویم». دراین هنگام جبرئیل

 

از آسمان فرود آمد و از سوی خدای متعال به وی تهنیت گفت و سپس اظهار داشت: «خداوند تو را فرمان داده که نام پسر هارون، «شبر» را بر او بگذاری». حضرت فرمود: «زبان من عربی هست». جبرئیل عرض کرد: نامش را «حسن» بگذار و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم او را «حسن» نامید.

 

شرافت نسب
حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام اولین مولودی هست که از نظر شرافت نسب هیچ کسی به پای او نمی‌رسد. جد بزرگوارش پیامبر و خاتم الانبیا، پدر گرامی اش اولین امام و سیدالاوصیا، و مادر مکرمش، صدیقه اطهر سیدة النساست. هیچکس گذشته از امام حسن علیه السلام دارای چنین شرافت نسب و خاندانی نبوده هست.

 

او در مکتب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و امیرالمؤمنین علیه السلام رشد یافت ودر دامان برترین زنان عالم، حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام ، بزرگ شد.

 

کنیه و القاب حضرت
کنیه آن حضرت «ابومحمد» بوده هست. جد بزرگوارش او را «ابومحمد» خطاب می نمود و کنیه دیگری برای آن حضرت ذکر نشده هست.اما بعضی از القاب آن حضرت بدین شرح هست: زکیّ، مجتبی، سیّد، تقی، نقی، طیّب، ولی و برّ معروف ترین این القاب، مجتبی و تقی هست و نیز سیّد، که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم امام حسن علیه السلام را بدان ملقب فرموده اند.

 

ریحانه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم
می توان گفت برترین و شادترین دوران زندگانی امام حسن علیه السلام همان دورانی هست که با رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم گذشت. امام حسن علیه السلام حدود هفت سال و شش ماه از عمر شریفش را درکنار جد بزرگوارش سپری نمود و از محبت های بی دریغ و بسیار ایشان بهره برد.

 

علاقه و محبت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به حسن و حسین علیه السلام به جایی رسیده بود که آن دو کودک را «ریحانه» میخواند ودر جواب یکی از صحابه که عرض کرد: «ای رسول خدا، آیا ایشان را دوست داری؟»، فرمود: «چگونه ایشان را دوست ندارم این دو تن گل های خوش بوی من از جهان میباشند و من آن دو را می بویم»،

 

و همین مضمون را درمورد امام حسن علیه السلام فرمودند: «به راستی که او گل خوش بوی من در دنیاست و به راستی که این پسر من سیّد و آقاست».

 

شأن و مقام امام حسن علیه السلام در کودکی
بزرگی منش و سترگی روح آن امام، عمده بود که پیامبر محترم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم او را با کمی سن، در بعضی ازعهدنامه ها گواه میگرفت. آن گاه که پیامبر به امر خدا، با اهل نجران، به مباهله برخاست، امام حسن و امام حسین و حضرت علی و فاطمه علیهاالسلام را نیز به فرمان خدای، همراه خویش برد و آیه تطهیر در پاک دامنی آن گرامیان فرود آمد.

 

شباهت به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم
حضرت امام حسن علیه السلام از نظر صورت و سیرت در بین ائمه اطهار علیه السلام شبیه ترین آنان به رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم هست. وقتی امام حسن علیه السلام به جهان آمد شباهت بسیاری به جد بزرگوارش داشت و این شباهت بعد ها در چهره، رفتار و گفتار آن حضرت اکثر نمایان شد.

 

اضافه بر چهره خوشگل و نورانی، راه رفتن و صحبت کردن حضرت نیز مثل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بود. حُسنِ خلق، کرامت، جوان مردی، یتیم نوازی و دیگر سجایای اخلاقی را نیز آن حضرت از جدّ گرامی اش به ارث برده بود. شیخ خوب درکتاب معروف خود، ارشاد، آورده هست: «و حسن علیه السلام چنان بود که از نظر خلقت و سیرت و سیادت شبیه ترین مردم به رسول خدا بود».

 

آقای جوانان اهل بهشت
در روایات بسیاری نقل شده هست که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به امام حسن و امام حسین علیه السلام محبت فراوان داشت و می فرمود که آن دو سید جوانان اهل بهشت میباشند. هم چنین در روایتی آمده هست که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: «هرکس دوست دارد به آقای جوانان اهل بهشت بنگرد، به حسن بنگرد».

 

و این گفتار پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نیز معروف هست که فرمود: «اهل بهشت همگی جوان میباشند» و این تذکر پیامبر به این علت هست که عده ای فکر نکنند که برای پیران اهل بهشت نیز سیّد و آقایی خواهد بود. چنان که امام جواد علیه السلام فرمود: «به خدا قسم، در بهشت پیری وجود ندارد؛ بلکه همگی جوان میباشند».

 

فضایل امام حسن علیه السلام در کلام امام سجاد علیه السلام
امام سجاد علیه السلام می فرمایند: حسن بن علی بن ابی طالب علیه السلام در زمان خود از همه ی ی عابدتر، زاهدتر و با فضیلت تر بودو هرگاه حج می رفت، پیاده، و چه بسا پابرهنه می رفت و هرگاه مرگ رابه دلیل می آورد می گریست، و هرگاه رستاخیز و زنده شدن را از نظر میگذارند، اشک از دیده می ریخت

 

و هرگاه گذر از صراط را در اندیشه می آورد، گریان می شد… و هرگاه به نماز بر می خاست، تنش در برابر خداوند عزوجل به لرزه می افتاد و هرگاه بهشت و دوزخ رابه یاد می آورد چونان مار گزیده بی تابی می کرد و از خداوند، بهشت را طلب میکرد و از آتش دوزخ به او پناه میبرد. او هرگاه عبارت «یا ایّهاالذین امنوا» را از قرآن می خواند، می‌گفت: «لبیک اللهم لبیک».

 

پرهیزگاری امام حسن علیه السلام
امام حسن علیه السلام توجهی ویژه به خداوند داشت. آثار این دقت را گاه از چهره او به هنگام وضو درمی یافتند: چون وضو میگرفت رنگ می باخت و به لرزه می افتاد. می پرسیدند که چرا چنین میشوی؟ می فرمود: «آن را که در پیشگاه خدا می ایستد جز این سزاوار نیست». از امام ششم علیه السلام نقل می کنند

 

که فرمود: «امام حسن علیه السلام هم عابدترین مردمان زمان خویش بودو هم با فضیلت ترین. چون به یاد مرگ و… رستاخیز می افتاد. آن قدر می گریست تا بیحال می شد. پیاده و گاه پابرهنه، 25 بار به خانه خدا رفت».

 

شجاعت امام حسن علیه السلام
در بیان شجاعت امام حسن علیه السلام همین بس که او تربیت یافته شیر خدا، علی علیه السلام هست که در جنگ ها به دشمن پشت نمیکرد و تا دشمن رابه هلاکت نمی رساند، از پای نمی نشست. امام حسن علیه السلام نیز که از کودکی همراه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم جنگ ها دیده بودو از پدر جنگاوری آموخته بود، در پیکار بسیار دلاور بود.

 

بردباری امام علیه السلام
امام حسن علیه السلام بسیار بردبار و شکیبا بودند. این صفت حضرت در برخورد با مشکلات و مصائب و نیز در روبه رو شدن با جاهلان و دشمنان بسیار آشکار بود. مردی از اهل شام به تحریک معاویه امام علیه السلام رابه باد دشنام گرفت. پس از این که آن مرد ساکت شد، امام علیه السلام او را سلام گفته، فرمودند: «به گمانم دراین شهر غریب هستی. اگر نیازمند خانه هستی به تو خانه دهیم،

 

و اگر نیاز به مالی داری آنرا در اختیارت می کنیم. اگر گرسنه ای سیرت سازیم و اگر نیاز دیگری داری کمکت کنیم». مرد شامی از عمل زشت خود پشیمان شد ودر حالی که می گریست گفت: «تو و پدرت نزد من مبغوض ترین مردم بودید و اینک محبوب ترین انها هستید». و آن گونه مردی جاهل و فریب خورده با برخورد حلیمانه امام حسن علیه السلام هدایت یافت ودر جمع دوستان اهل بیت علیه السلام درآمد.

 

کرامت و بخشندگی امام علیه السلام
کرم و سخاوت امام حسن مجتبی علیه السلام به حدی بود که در روایت آمده هست که هیچ گاه سائلی را رد نکرد ودر برابر تقاضای او «نه» نگفت. بهمین علت هست که او را «کریم آل طه» میخوانند.

 

هنگامیکه به ایشان عرض شد: «چرا هیچ سائلی را رد نمی کنید؟» فرمود: «من سائل درگاه خدا و راغبِ پیشگاه اویم و خجالت مي کشم که خود تقاضای کننده باشم و سائلی را رد کنم». و نیز می فرمود: «برترین روزهای جوانمرد روزی هست که از او چیزی تقاضای شود».

 

فروتنی همراه با سخاوت
روایت شده هست که حسن بن علی علیه السلام بر گروهی از فقرا گذشت که تکه نان های بر زمین نهاده و گرد یک دیگر نشسته بودند و ازآن برمی داشتند و می‌خوردند. این جماعت به امام علیه السلام گفتند: ای پسر دختر رسول خدا، بفرمایید. حضرت فرود آمد و فرمود: «خداوند مستکبران را دوست ندارد»

 

و همراه آنان به خوردن نشست تا از خوردن دست کشیدند. سپس امام علیه السلام آنها رابه مهمانی دعوت کرد و اطعامشان نمود و جامه شان بخشید. امام علیه السلام چون از این کار فراغت یافت، فرمود: «فضیلت و برتری از آنهاست؛ زیرا آنها جز انچه ما را بدان اطعام کردند، نداشتند ولی ما بیش از انچه دادیم، داریم». این مقاله فروتنی فراوان امام علیه السلام را نشان میدهد.

علی اکبر

مجله سیراف از سال 96 فعالیت خود را آغاز کرده است،تمام تلاشم انتشار محتوای سالم و منحصر بفرد مورد نیاز کاربران با رعایت قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. 09900995320

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا