سلیمان سیرافی اولین جهانگردی که  “چای” را گزارش کرد

عبدالمجید اورا: سلیمان سیرافی اولین جهانگردی  که به چای اشاره کرد…او سفر خود را به هند و چین در سال ۲۳۷ هجری قمری ( ۸۵۱ میلادی) در یک دست نوشته بدون عنوان گزارش کرد.اما چندی بعد…

 در سال ۹۱۶ میلادی ، نویسنده ای به نام ابو زید حسن الصافی، یک سری نوشتار دیگر آن را به یادداشت های تجاری سلیمان اضافه کرد..

“ابو زید حسن سیرافی” نیز یک جغرافیدان بود که اطلاعات مربوط به هند و چین را از زبان بازرگانان و دریانوردان  سیرافی دریافت  و ثبت می کرد و او مدعی سفر به آن کشور (چین )نیست.

نهایتاً این سفرنامه  در سال ۱۸۱۱ توسط لوئیس متیو لینز (۱۸۲۴-۱۸۶۳)، فرانسوی  چاپ شد و سپس توسط ژوزف توسسن رونوود (۱۸۷۷-۱۶۶۷)، فرانسوی  با ترجمه فرانسوی در سال ۱۸۴۵ تحت عنوان “اخبار باستان از هند و چین توسط دو جهانگرد مسلمان که مشاهدات آن سفر را یاداشت کرده اند، در قرن نهم هجری قمری منتشر کرد ..

به استناد همان سفرنامه ، سلیمان سیرافی نخستین نویسنده غیر چینی بود که به چای اشاره کرد. سلیمان توضیح می دهد:  که پادشاه چین درآمد حاصل از معادن نمک و نوعی برگ بوته (علفی مانند) را  که در آب گرم  دم کرده و مصرف می کنند، برای خود حفظ می کند و این ماده را در همه شهرها به فروش می رسانند که آن را “ساخ/ داغ” می نامند.

او  شهر خانفو، بزرگترین بازار چین را در سفرنامه ی خود با جزئیاتی توصیف کرده و  اضافه می کند: که درآنجا با یک مرد مسلمان ملاقات کرده است . که ” فرمانروای چین آنزمان،  این فرد را بعنوان حاکم در میان مسلمانانی که در این منطقه زندگی می کنند منصوب نموده است … این حاکم مسلمان در نماز عید پس از موعظه  برای “خلیفه ” دعا کرده است”..

” سلیمان سیرافی هنگامیکه از مسیر اقیانوس هند عبور می کند،  تشریح برخی از جزایر طول سفر مانند “نایان” و” کتب که آنها را مورد بازدید قرار داده  از دست نمیدهد. اومی نویسد: در این جزایر رسم بر این است  اگر یکی از اعضای  خانواده ها می خواهد ازدواج کند و قبلاً ازدواج نکرده است، مشروط به اینکه  سر یک مرد  از دشمنان  خانوادگی خود را بیاورد مجاز به ازدواج خواهد بود  و اگر پنجاه  مرد بکشد حتی تا ۵۰  زن می تواند اختیار کند؛ دلیل واهمیت این روش  دراین است که دشمنان آنها بسیار هستند. بنابراین آنها بیشتر می خواهند دشمنان خود را ازبین ببرند. “.

 این جهانگرد سیرافی بار دیگر از عجایب مشاهده شده در جزایر بین راهی خاطراتی را ذکر کرده است،” در سلسله جزایر دیگری که “لنگبالوس” Lengabalos” نامیده می شود، مردان و زنان برهنه اند، اما  زنان    بوسیله ی برگ های درختان ستر عورت می کنند، و هنگامیکه کشیتها به سواحل آنها نزدیک می شوند جزیره نشینان توسط قایق به کشتی ها  نزدیک می شوند و به تبادل و معامله ی کالاهائی چون  آهن، عنبر،نارگیل، با یکدیگر بدون بازپرداخت می پردازند و از معامله لباس خودداری می کنند زیرا در آن منطقه دمای هوا همواره متعدل است”..

در بخشی دیگر از سفرنامه ی سلیمان سیرافی می خوانیم: ” در پشت این جزایر نامبرده شده، دو جزیره دیگر در میان دریا  قراردارد که گفته می شود   مردمی  در  آن زندگی می کنند که” آدم خوارند” آنها  سیاه پوست و تند مزاجند چهره ها و چشم های درشتی داشته، بلندقامت و برهنه اند. اما (خوشبختانه ) آنها هیچ قایقی ندارند، چون آنها  به رسم عادت مجبورند؛ به خوردن همه کسانی که  از آنجا عبور می کنند بپردازند”

منبع: کتاب؛

Gog-and-Magog-consuming-humans

 یأجوج ومأجوج مردم را زنده می خورند،

-Romans de toute chevalerie لـThomas de Kent 

—

منبع: نجوا کنگان: نویسنده :عبدالمجید اورا