لباس های محلی زنان بندر سیراف

لباس ها ی زنانه

انواع شلوارها :

شلوار بادلَه: پاچه ی این شلوار ابتدا توسط استادان این فن با دست در مدت یک ماه زری(خوس) دوزی یا احیانا تلّی بافی شده و بر بروی پاچه شلوار اصلی  دوخت می شود.و از مچ پا تا زیر زانو در قالی شکل های متنوعی گلدوزی شده است. این شلوار زنانه که بسیار گران قیمت است زنان سیرافی  در عروسی ها  می پوشند.

شلوار منگوشی (منقوشی) :

کلمه منگوشی یعنی نقاشی شده. این شلوار نیز مثل بادله بوده ولی در گلدوزی آن از چرخ خیاطی استفاده می شود خیاط در کشیدن این شلوار از خیاطه که نخی ضخیم تر از نخ معمولی است و یا از خوس استفاده می کندو زمانبری کوتاهی دارد و به شلوار بندری نیز معروف است.

شلوار قیطونی: ابتدا بوسیله نخ خیاطه طنابی زیبا بافته می شود سپس این طناب را رور پایین پاچه شلوار دوخن می کنند بطوری که دارای گوشواره ای  کوچک است که هنگام راه رفتن این گوشواره دارای رقص آرامی است

البته این نوع شلوار مخصوص سالمندان بوده و دختران جوان نمی پوشند.

روسری ها:

در سیراف به روسری گاهی مکنا ،گاهی شال و گاهی نیز دستمال می گویند اما آنچه در اینجا مد نظر ماست همان مکنا است که استفاده یاز آن کمی کم رنگ شده است

انواع مکنا:

مکنای ململ:  پارچه توری نخی مشکی رنگ  نازکی به طول150و عرض 50 سانتیمتر بوده که بیشتر پیر زنها می پوشند.

مکنای تور:  این نوع مکنا پارچه  توری مشکی گرانقیمتی است که با زری های معمولی و گاهی زری های نقره ای با دست گلدوزی می شود و هنگام عروسی می پوشند

مکنای نایلونی: پارچه  نایلونی بیسار نازکی است که زنها در خانه ،جلو شوهر خود می پوشیدند این مکنا چنان نازک بود که هنگام پوشیدن موها و گوش و گوشواره هایو گردن  خانم ها پیدا بود.

مکنای بندری: پارچه گلدار بسیار لطیفی است که زنان جوان می پوشند و چون زنان بندر عباس اولین کسانی بودند اه از آن استفاده کردند به مکنای بندر ی معروف شد. این مکنا همچنان تا امروزه جلیگاه خود را در میان خانم های سیرافی حفظ کرده است.

کُلاغچه: پارچه ای است کوچک و کلاه مانند که با خوس گلدوزی شده است و بوسیله ی دو بند کوچک به زیر چانه ها محکم می شود.

کلاغچه در قدیم مورد استفاده پیر زنان قرار می گرفت و در حال حاضر اصلا کاربردی ندارد.

پیراهن ها:

نفنوف (گون): پیراهنی با بالاتنه ی کوتاه و دامنی پرچین که دارای یک جیب در سمت راست  قسمت میانی است .

قندوره: این پیراهن بلندی است که  از چهار تکه ی پارچه به هم دوخته درست شده که از بالا به پایین ادامه دارد. دارای بالاتنه ای تنگ و پایین تنه گشاد است و اغلب دارای دو جیب در سمت راست و چپدر قسمت میانی خود است. این پیراهن بلند تا مچ پا را می پوشاند

ماکسی:  این  مانند قندوره است است ولی با این تفاوت که از دو تکه ی پارچه که بهم دوخته درست شده ، شکل گرفته است و بالا تنه و پایین اش یکسان می باشد. این پیراهن بلند تا مچ پا را می پوشاند

یک تنه: این پیراهن مانند ماکسی ولی کوتاه تر است و تا زیر زانوها را می پوشاند.

کلوش: این پیراهن دارای بالاتنه ای تنگ و دامنی گشاد است.

عربی:از پارچه  نازک و بسیار لطیف ساخته شده و دارای آستین هایی بسیار گشاد (شصت سانتیمتر) ا ست که پایین آستین ها  به قسمت میانی عربی ثابت شده است . همیشه این را روی پیراهن های نفنوف(گَوَن) می پوشند.

چند نمونه از پارچه هایی که در قدیم مورد استفاده ی زنان سیرافی بوده است:

*شال ویل: پارچه ای نخی بسیار نازک

*اطلس: پارچه ای مثل پارچه ی شرمن امروزی

*بته خشتی:نوعی اطلس مخصوص

*بچه بغل: این پارچه بسیار ضخیم جهت استفاده در زمستان ها

*تافته: پارچه آی ضخیم با گلهای ابریشمی

*لیل و نهار: این پارجه نایلونی بوده  و دارای خطوط عمودی از خوس است

*شاه پسند : پارچه ای نایلونی با گل های پنبه ای برای ساخت لباس عربی

*کُمِی: پارچه ی نایلونی با خطوط موازی خوس

*بوهرده: پارچه ی ابریشمی ضخیم

*سنّ المشار:

*بلغاف : پارچه ای با کیفیت پایین برای قشر ضعیف جامعه

* رش المطر:

منبع: برگرفته از مقاله کاکا سیرافی(قنبر سماچی)