تغذیه در مدرسه چه تاثیری روی کودکان دارد؟

من در یک خانه کوچک با یک حمام خانگی، در یک محله‌ی توسعه نیافته بزرگ شدم. والدینم، هر دو مهاجر بودند، سخت کار می‌کردند و برای اینکه شب جایی برای خواب داشته باشم، یخچال مان را در انبار می‌گذاشتیم. از طرفی بسیار خوش شانس بودم که هرگز با مشکلات آوارگی و گرسنگی رو به رو نشدم اما از سنین جوانی، به شدت توجه‌ام نسبت به پول و قدرت در زندگی زیاد شد.

بحث درمورد اسکناس یک اتفاق روزمره محسوب می‌شد و پاکت نامه‌هایی با مهر اخطار نهایی، اغلب در صندوق پستی مان قرار داشت. از آن روزها به یاد دارم که مادرم همیشه به خاطر پرداخت وام مسکن، هر ماه استرس داشت و اغلب چند ماه عقب می‌ماندیم.

از یک کلیسای محلی، کارت‌های هدیه برای مواد غذایی دریافت می‌کردیم و به دوش کشیدن بدهی ناهار مدرسه برایم عادی شده بود.

تاثیر تغذیه در مدرسه روی کودکان

گاوین نیوزوم، فرماندار کالیفرنیا، قانونی را در ماه اکتبر امضا کرد و در آن گفته شد: همه دانش آموزان صرفه نظر از اینکه آیا توانایی پرداخت آن را دارند، می‌توانند ناهار مدرسه دریافت کنند، در این زمان من بسیار خوشحال شدم. بدون توجه به شرایط اقتصادی خانه، تغذیه بچه‌ها در مدرسه مشخص بود، بنابراین چندین مناطق آموزش و پرورشی در سراسر کشور به طور جدی تلاش کردند تا توافق شود که دانش آموزان روزانه یک وعده غذایی گرم داشته باشند.

مثلا در اوایل این سال، یکی از مناطق مدرسه رود آیلند اعلام کرد: دانش آموزانی که بدهی ناهار دارند، مجاز هستند که تنها یک ساندویچ بگیرند. عکس العمل در برابر این امر بسیار سریع بود. هزاران نفر در رسانه‌های اجتماعی اظهار نظر کردند و این رویکرد را توصیف کردند و به آن ناهار شرم آور یا خجالت آور لقب دادند.

از طرفی این مسائل عمیق‌تر از آن چیزی بود که توصیف کردند. ژان آن فیشر، مدیر برنامه آموزش تغذیه در دانشگاه نبراسکا می‌گوید: داده‌های غذایی USDA به ما می‌گوید، افرادی که در چنین خانواده‌هایی هستند گزارش داده‌اند: نمی‌توانند از عهده وعده غذایی خانواده در آیند، از نگرانی‌های غذایی خسته شده‌اند و در هنگام گرسنگی غذایی ندارند، سایز وعده‌های غذایی خود را برش می‌دهند و برای رسیدن به وعده غذایی جست و خیز می‌کنند و حتی ممکن است کل روز را بدون غذا خوردن بگذرانند.

فیشر توضیح می‌دهد: این تجربیات می‌تواند موجب ایجاد یک رابطه بی‌نظم با غذا شود. زمانی که گرسنگی را انکار می‌کنید و مطمئن نیستید که غذای بعدی تان کجا خواهد بود، این عوامل می‌تواند رابطه و رفتار شما را با غذا و حتی حس سلامتی‌تان را تغییر دهد.

پس برای دانش آموزانی که در خانه با چنین شرایطی هستند، ناهار مدرسه می‌تواند یک وعده غذایی فوق العاده خوبی باشد. علاوه بر آن، می‌تواند در مقایسه با دانش آموزانی که در خانه چنین مشکلاتی را تجربه نمی‌کنند، مقاومت در برابر چنین شرایطی برای شان دشوار شود.

سرانجام، مدرسه رود آیلند جهت دیگری را انجام داد و برنامه‌های خود را معکوس کرد. در حالی که بد نام کردن مدارس حتی برای سرگرم کردن چنین گزینه‌هایی آسان است، بسیاری در یک نقطه واقعا دشوار قرار دارند.

USDA

USDA، برنامه ناهار مدرسه ملی را اداره می‌کند و وعده‌های غذایی رایگان یا کمتری را برای بیشتر دانش آموزان مدارس کشور فراهم می‌کند. (در سال ۲۰۱۸، این تعداد حدود ۳۰ میلیون دانش آموز بود.) با این حال، دانشجویانی که در این برنامه حضور ندارند، واجد شرایط برای پرداخت بدهی ناهار خود نیستند. در نتیجه باعث می‌شود مدارس ( بسیاری از آن‌ها در حال حاضر با مشکل مالی روبه‌رو هستند) در موقعیتی قرار گیرند که تلاش کنند تا آن هزینه‌ها را پوشش دهند.

چه چیزی برای بدهی ناهار مدرسه باید انجام شود؟

ماری کوئین، مشاور مدرسه و دارای مجوز در ویسکانسین می‌گوید: من اعتقاد دارم وقتی قانون دولت، حکم و تعهد کودکان را به طور قانونی به مدرسه می‌دهد، در ساعات مدرسه مسئولیت آن کودک بر عهده دولت است. بنابراین، دولت مسئول مراقب از نیازهای کودکان است، مثل رضایت بخش بودن ناهار مدرسه. در حالی که برای از بین بردن این بدهی‌ها لازم است، نگاه جدی‌تری به بودجه‌ها داشت.

این معضل نباید به گردن والدین بیوفتد تا بخواهند پول بیشتری برای ناهار مدرسه بدهند و قطعا دانشجویان دیگر برای جمع آوری کمک‌های مالی برای هم سن‌های خود در بدهی، نباید مسئول باشند. بنابراین ساده‌ترین راه حل، حذف بدهی ناهار مدرسه یا ناهار مهدکودک به صورت کامل است.

اولین گام این است که، برنامه ملی ناهار مدرسه گسترش پیدا کند و نیاز درآمد خانگی حذف شود. (اغلب می‌تواند به عنوان مانعی برای شروع کار باشد) صرف نظر از وضعیت اقتصادی و اجتماعی، تمام دانشجویان به طور خودکار در این برنامه ثبت نام کنند.

کویین می‌گوید: به دلیل زیاد بودن تعداد خانواده‌های کم درآمد، مدارس می‌توانند برای هر دانش آموز ناهار رایگان تهیه کنند. پس از چند سال کار در یکی از این مدارس، می‌توانم تفاوت مثبتی که برای این نوع دانش آموزان ایجاد شده است را ببینم. زیرا آن‌ها برابر بودند و لازم نبود که در زمان ناهار، نگرانی‌های بزرگ بدهی را در ذهن خود داشته باشند. بنابراین هرچه به این الگوی برابری نزدیک‌تر شویم، بهتر خواهیم شد.

در کشوری مانند ایالات متحده که ثروتمند و پرسود است، همه خانواده‌ها سزاوار آرامش ذهنی هستند به این معنی که بچه‌های شان در مدرسه گرسنه نخواهند ماند و شرمنده نمی‌شوند و دانش آموزان نباید به خاطر شرایط مالی خانواده، مجازات شوند.