تاریخچه ی مسابقه ی مستر المپیا

من فهرستی از نتایج گذشته ی مستر المپیا، تاریخچه ی آن، و چیزهای دیگری را جمع آوری کرده ام. آن را ببینید!

در سال 1963، جو ویدر به این تصور رسید که حس کرد باید ورزش پرورش اندام را به یک سطح جدید ببرد. جو در نهایت به بالاترین مسابقه با بالاترین جایزه، یعنی مستر المپیا، رسید.

شرایط لازم برای شرکت در مستر المپیا

• برندگان پیشین مستر المپیا (اگر بیش از 5 سال باشد، باید تأییدیه ی IFBB داشته باشند).
• 6 فینالیست برتر مستر المپیای سال قبل.
• 6 فینالیست برتر مسابقات آرنولد کلاسیک همان سال.
• 5 فینالیست برتر مسابقات حرفه ای مردان نیویورک همان سال (نام قبلی آن شب قهرمانان بود).
• 3 فینالیست برتر هر مسابقه ی دیگری در تور حرفه ای IFBB که طی سال های متوالی پیش از مستر المپیا برگزار شده است.
• برنده ی مسابقات قهرمانی جهان IFBB.
• سازمان دهنده ی رویداد می تواند یک شرکت کننده را که به طرق دیگر حائز شرایط نشده است، به عنوان یک “مدعو ویژه” نامزد کند.

تاریخچه ی جایزه ی ساندو

یوجی نساندو، اولین بدنساز مشهور، اجرای خود در تالار موسیقی را، به شغلی به عنوان یک آدم پر زور حرفه ای تغییر داد. در آن روزها، ساندو آنچه که امروزه “ژنتیک مناسب” نامیده می شود را، برای ورزش پرورش اندام داشت. ساندو وسایلی مثل دمبل های قدیمی فنری را اختراع کرد. به خاطر ساندو بود که پرورش اندام به شکل واقعی متولد شد.

او شروع کرد به نمایش قدرت خود به مخاطبین و همچنین گرفتن پوزیشن بدنی شبیه به مجسمه ی یونان، تا توجه را به سمت خود جلب نماید. در سال 1898، ساندو وقتی شروع کرد به انتشار مجله ی Physical Culture، که بعدها تبدیل به Sandow’s Magazine of Physical Culture تبدیل شد، به عنوان مشهورترین مرد زنده تلقی می شد.

ساندو بدن خود را، تنها با یک پوشش برای شرمگاه، روی کارت پستال ها به نمایش گذاشت. هنگام فوت ساندو در سال 1925، او پرورش اندام را به یک کسب و کار سودآور تبدیل کرده بود.

تعداد جوایز ساندو کسب شده توسط برندگان پیشین المپیا (از سال 2006):

لاری اسکات

همه چیز از 18 سپتامبر 1968 در آکادمی موسیقی بروکلین شروع شد. این همان شب اولین مسابقه ی مستر المپیا بود. لاری اسکات همان مردی بود که جمعیت منتظر دیدن او بودند. لاری پیش از آن عناوین مستر آمریکا، مستر ورلد و مستر یونیورس را کسب کرده بود.

جو ویدر متوجه شد که برای ادامه دادن ورزش پرورش اندام، به لاری اسکات برای رشد این ورزش نیاز دارد. جو، مسابقه ی مستر المپیا را ایجاد کرد تا تلاش کند همه ی قهرمانان مستر یونیورس را در ورزش نگه دارد و همانند دیگر ورزشکاران حرفه ای سایر ورزش ها، فرصت کسب درآمد از مسابقه دادن را برای آنها ایجاد نماید.

لاری اسکات، اولین مسابقه ی مستر المپیا در سال 1965 را برد و در سال 1966 دوباره این عنوان را تکرار نمود. بعد از مسابقه لاری بازنشستگی خود از ورزش را اعلام کرد.

سرجیو الیوا و آرنولد شوارتزنگر

در سال 1967، سرجیو الیوا محکم و قدرتمند وارد مسابقه شد و در نهایت سومین مسابقه ی مستر المپیا را برد. او بعد از اولین برد مستر المپیا، سخت تمرین کرد، و آنقدر بهتر از سال پیش ظاهر شد که به راحتی مستر المپیای 1968 را برد.

مستر المپیای سال 1969 بزرگترین رقابت در تاریخ پرورش اندام را آغاز نمود. یک جوان اتریشی به نام آرنولد شوارتزنگر وارد صحنه ی پرورش اندام شد و برای کسب عنوان، الیوا را به چالش کشید. این دو از عقب و جلو با هم مبارزه کردند و سرجیو هم از بالا اضافه شد. الیوا سومین عنوان مستر المپیای خود را به صورت پیاپی کسب نمود.

هم آرنولد و هم سرجیو سخت مشغول تمرین برای سال بعد شدند و در سال 1970، آرنولد سرجیو را کنار زد تا سومین بدنساز دارنده ی عنوان مستر المپیا گردد.

آرنولدف مستر المپیا را دوباره در سال 1971 به دست آورد. این اولین سالی بود نمایش در خارج از نیویورک برگزار می شد. مسابقه در پاریس برگزار شد، که اتفاقاً همان روزی بود که NABBA Universe برگزار گردید. آرنولد در مستر المپیا مسابقه داد، در حالیکه دیگران تصمیم گرفتند از آرنولد دوری کرده و در مسابقه ی NABBA شرکت کنند.

در سال 1972، آرنولد و سرجیو دوباره در حالی به مصاف هم رفتند که المپیا به شهر Essen آلمان منتقل گردید. تا به امروز مردم هنوز در مورد اینکه چه کسی باید مسابقه را می برد، با هم بحث می کنند. این مسابقه با رای 3-4 به نفع آرنولد به پایان رسید.

در سال 1973، مسابقه به نیویورک برگشت، و Big Apple (لقب نیویورک) شاهد بود که آرنولد برای چهارمین بار پیاپی این عنوان را کسب نمود. اینگونه به نظر رسید که این پیروزی برای آرنولد ساده است، اما یک رقیب بزرگ به نام لو فریگنو ظهور کرد و وارد عرصه ی حرفه ای مسابقات شد.

لو بزرگترین بدنسازی بود که آرنولد تا به حال دیده بود، فرد غول پیکری که 6 فوت و 5 اینچ قد و 270 پوند وزن داشت. مسابقه در نیویورک، و در Felt Forum در Madison Square Garden برگزار شد. آرنولد دوباره در سال 1974 برای پنجمین بار عنوان را برد، اما شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه آرنولد به بازنشستگی فکر می کند. این اولین سالی بود که دو رده ی وزنی وجود داشت که تا سال 1979 ادامه داشت.

در سال 1975 مستر المپیا به آفریقای جنوبی منتقل شد (همانگونه که در فیلم Pumping Iron دیده شد). آرنولد المپیا را برای ششمین بار برد و بلافاصله بازنشستگی خود را اعلام نمود.

فرانکو کلمبو، فرانک زین و دوباره آرنولد

در سال 1976، مسابقه به اوهایو در کلمبوس منتقل شد، جایی که فرانکو کلمبو پس از شرکت در مسابقه به مدت بیش از پنج سال، عنوان مستر المپیا را از آن خود کرد. بعد از پیروزی او، کلمبو بازنشستگی خود از پرورش اندام را اعلام نمود.

سال 1977 برای فرانک زین فوق العاده بود. او محکم و آماده به کلمبوس آمد تا اولین عنوان مستر المپیای خود را ببرد، که همین کار را هم کرد.

دوباره در سال 1978 فرانک زین، این عنوان را برد. فرانک به مردم اثبات کرد که حتماً لازم نیست برنده ی مستر المپیا، بهترین شرکت کننده ی روی صحنه باشد.

در سال 1979، زین المپیا را برد تا سومین برد پیاپی او باشد. این پیروزی مردم را کنجکاو کرد که آیا رکورد آرنولد می تواند شکسته شود. سال بعدی به این تفکر پایان داد.

در سال 1980، مستر المپیا در استرالیا برگزار شد. 16 بدنساز شرکت کننده در مستر المپیای آن سال حضور داشتند، که تا آن تاریخ بیشترین تعداد بود. بسیاری از اهالی ورزش، آرنولد را دیده بودند که هفته ها پیش از المپیای 1980 در باشگاه تمرین می کرد، اما اکثر آنها معتقد بودند که این تمرین ها برای فیلم پیش رو بود که قرار بود آرنولد در آن ظاهر شود.

شرکت کنندگان، زمانی که آرنولد سوار هواپیمای استرالیا شد، گیج و مبهوت شدند. آنها همه فکر می کردند که قرار است او یک گزارش تلویزیونی برای این رویداد انجام دهد. در تمام طول مسیر و حتی در جلسه ی مسابقه دهندگان، آنها فکر می کردند آرنولد به عنوان بانی IFBB و مقام اداری حضور دارد. زمانی که نام آرنولد برای مسابقه اعلام شد و او یک شماره را برای شرکت در مسابقه انتخاب نمود، حالت مسابقه دهندگان تغییر کرد.

آرنولد عنوان مستر المپیا را برای هفتمین بار در سال 1980 کسب نمود، اما هیچ کس نفهمید علت واقعی اینکه او در سال 1980 به مسابقه بازگشت، چه بود.

در سال 1981، فرانکو کلمبو بازگشتی همانند آرنولد داشت و عنوان را برای دومین بار از آن خود کرد. این حساس ترین المپیا با پنج داور مختلف بود که پنج شرکت کننده ی مختلف را برای مقام اول انتخاب کردند.

کریس دیکرسون و سمیر بانوت

در سال 1982 در لندن، کریس دیکرسون عنوان مستر المپیا را، پس از دو سال کسب مقام دوم، از آن خود کرد. پس از پیروزی و هنگامی که روی صحنه بود، بازنشستگی خود از پرورش اندام را اعلام نمود.

در سال 1983، مستر المپیا به آلمان برگشت. در این سال سمیر بانوت عنوان را کسب نمود.

لی هنی

در سال 1984، مستر المپیا دوباره به نیویورک سیتی برگشت، جایی که بیشترین حضور برای مسابقه ی فینال (5000 نفر)، بیشترین حضور برای پیش داوری (4000 نفر) و بزرگترین جایزه (100 هزار دلار) را در بین تمام المپیاها تا آن تاریخ داشت. لی هنی، بزرگترین برنده ی مستر المپیا تا کنون، با وزن 247 پوند برنده شد. هنی در عین اینکه درشت اندام بود، بدنی به خوبی کات شده هم داشت.

در سال 1985، مسابقه به بلژیک راه پیدا کرد، جایی که هنی دوباره به صدر آمد و دومین مستر المپیای پیاپی را برنده شد.

لی، سومین قهرمانی پی در پی خود را در سال 1986 در کلمبوس کسب کرد و شروع به آمادگی برای کسب رکورد آرنولد نمود.

در سال 1987، المپیا به سوئد رسید، جایی که هنی در صدر همه چیز قرار داشت و قدم بر روی صحنه گذاشت. هنی اکنون 4 عنوان پیاپی را کسب کرده بود.

المپیای سال 1988 در سالن The Universal Amphitheater در لوس آنجلس برگزار شد. قبل از پیش داوری، تمام بدنسازان هنگامی که به صورت رسمی وزن کشی می شدند، لباس بوکس مشابهی پوشیدند. هنی دوباره برنده شد، این بار بزرگترین جایزه ی پرداختی، 150 هزار دلار را کسب نمود و آن را به پنجمین عنوان پیاپی خود تبدیل نمود.

سال 1989 نوبت ایتالیا برای میزبانی مستر المپیا بود. هنی، ششمین عنوان پیاپی مستر المپیا را برد. گرچه این عنوان به سادگی بدست نیامد: هنی مجبور شد با لی لابرادا و وینستیلور شگفت انگیز مبارزه کند.

در سال 1990، همه به سالن Arie Crown Theater منتقل شدند، جایی که جایزه به 200 هزار دلار رسید. بعد از دو راند المپیا، هنی دو امتیاز عقب بود، اما در راند pose و posedown او از لی لابرادا و شان ری پیش افتاد. این پیروزی، هفتمین عنوان پیاپی مستر المپیا را نصیب او کرد و با رکورد آرنولد برابر شد.

مستر المپیای 1991 در اورلاندو در فلوریدا برگزار گردید. برای اولین بار هنی در برابر کسی قرار می گرفت که هم اندازه ی او بود. دوریان یتس با 5 فوت و 11 اینچ قد و 245 پوند وزن در مسابقه حاضر شد. بعد از دو راند، یتس و هنی فقط چهار امتیاز اختلاف داشتند، اما هنی در راند سوم و چهارم پیش افتاد تا هشتمین قهرمانی پیاپی مستر المپیا را از آن خود کند. بعد از هشتمین پیروزی رکورد شکن او، هنی تصمیم گرفت آن را کنار گذاشته و بازنشسته شود.

دوریان یتس

در سال 1992، مسابقه ی مستر المپیا به آن سوی دریاها، به هلسینکی در فنلاند منتقل شد. یتس و کوین لورون در کل مسابقه با هم مبارزه کردند و در نهایت یتس پیروز شد.

در سال 1993، یتس با 257 پوند وزن در المپیای آتلانتا حاضر شد. هیچ کس نتوانست به او نزدیک شود، چون با اندامی که هیچکس حتی نمی توانست به آن نزدیک شود، در مسابقه کولاک کرد. اگرچه، شانس او در سال 1994 تغییر کرد.

در مارس 1994، یتس به شدت از ناحیه ی روتاتور مچ دست چپ آسیب دید، و سپس در همان ماه چهار سر ران او دچار پارگی شد. هرچند بعد از آن اوضاع چندان بهتر نشد. سپس در فاصله ی کمتر از نه ماه از مسابقه، عضله ی دوسر او نیز پاره شد. اگرچه، یتس تصمیم به مسابقه دادن گرفت و در آتلانتا حاضر شد تا سومین پیروزی خود را کسب کند.

سپس در سال 1995، یتس در بهترین شرایط خود در آتلانتا حاضر شد تا باز هم یک قهرمانی دیگر را کسب کند. در پایان مسابقه، تمام 9 نفری که پس از آن المپیا را برده بودند روی صحنه حاضر شدند تا به جو ویدر ادای احترام کنند.

در سال 1996، المپیا به شیکاگو منتقل شد. یتس در مسابقه درخشید و پنجمین عنوان خود را کسب نمود. شان ری و کوین لورون نیز در المپیا خوب ظاهر شدند و مردم شروع به صحبت درباره ی شانس آنها برای شکست دادن یتس در سال های آتی کردند. ناصر السنباطی بعد از رد شدن در آزمایش داروهای مُدر، رد صلاحیت شد (او در رده ی سوم قرار گرفته بود).

در سال 1997، مستر المپیا در ساحل لانگ برگزار شد. یتس برای ششمین عنوان پیاپی المپیای خود تلاش می کرد. مسابقه یک نمایش فوق العاده از فیزیک های بدنی شگفت انگیز بود و ناصرالسنباطی با بهترین وضعیت خود تا به آن روز، حاضر شد. او رقابت سخت و نزدیکی با یتس داشت، اما یتس دوباره مقام نخست و چک 110 هزار دلاری را به خانه برد.

یک نکته ی جالب که بیشتر مردم نمی دانستند این بود که دوریان چند ماه پیش از مسابقه، از پارگی عضله ی سه سر رنج می برد، اما در مورد آن چیزی به کسی نگفت و با این حال مسابقه داد. بعد از نمایش و فکر کردن به سال آینده، یتس یک جراحی بر روی عضلات سه سر خود انجام داد و تصمیم گرفت در المپیای 98 شرکت نکند و اینکه قرار شد بازنشسته شود.

رونی کلمن

نیویورک المپیای 1998 را برگزار نمود، در حالیکه یتس از صحنه خارج بود، و عنوان آماده ی کسب شدن بود. در این سال چهره ی جدیدی در نمایش ظاهر شد، این چهره، رونی کلمن بود. رونی از ناکجا و با پشتوانه ای عظیم و فیزیک بدنی عجیب و غریب حاضر شد تا فلکس ویلر را برای عنوان نخست، شکست دهد.

مستر المپیای 1999 را Mandalay Bay Resort & Casino در لاس وگاس برگزار کرد. محل برگزاری به طور کامل واگذار شد. دوباره در این سال رونی کلمن و ویلر مبارزه ی نزدیک دیگری با هم داشتند. رونی دوباره بزرگ تر از سال قبل، و با آمادگی عالی حاضر شد.

رونی عنوان را برای دومین سال پیاپی به خانه برد. وقتی فلکس نتیجه را شنید، پشت خود را به داوران کرد و انگشت وسط خود را به آنها نشان داد. مارکو سرال بعد از آزمایش داروهای مدر، از مسابقه رد صلاحیت شد.

سال 2000 هم رسید و کلمن یک بار دیگر بزرگتر از سال قبل، با آمادگی شگفت انگیزی که هیچ کس نمی توانست نزدیک آن هم شود، در مسابقه حاضر شد. باز هم فلکس و کوین لورون مجبور شدند بایستند و ببینند که رونی سومین جایزه ی پیاپی خود را به خانه می برد.

سال 2001 برای کینگ رونی یک المپیای ترسناک بود. جی کاتلر از ناکجا آمد و دو راند اول مستر المپیا را برد. این تقریباً هیجان انگیز ترین مستر المپیا تا آن تاریخ بود. رونی برای اولین بار نمی دانست که آیا فیزیک بدنی او توان مقابله با جو را دارد یا نه. در طول شب نمایش، کلمن هر دو راند را برد، و جی کاتلر را با اختلاف شش امتیاز برد تا عنوان را کسب نماید. نتیجه ی نهایی باعث شد برخی هواداران این سوال را بپرسند که چگونه جی شکست خورد و قسم بخورند که جی مستحق پیروزی بود.

سال 2002 رسید و رونی کلمن باز هم پیروز شد، اما این پیروزی بدون سر و صدا نبود. کوین لورون و گانتر شیلرکمپ با ظاهری عظیم و با شرایطی عالی در مسابقه حاضر شدند، اما با این حال شکست خوردند.

در سال 2003 رونی (39 ساله) عنوان را به سادگی برد. نه جی و نه گانتر نتوانستند به او برسند. حضور او بر روی صحنه دست نیافتنی بود و هیچ کس نمی توانست به آن آمادگی که رونی داشت، حتی نزدیک شود. کریسکورمیر در آخرین لحظه به خاطر بیماری از مسابقه کنار کشید.

در سال 2004، تغییراتی در قالب اصلی المپیا داده شد. AMI المپیا را در اختیار گرفت و یک راند جدید “چالش” به جای راند طبیعی posedown چهارم، معرفی گردید. رونی کلمن دوباره در صدر قرار گرفت و جایزه را به خانه برد و جی در مقام دوم قرار گرفت. جی سوگند خورد که اوضاع برای سال 2005 تغییر خواهد کرد و اینکه جایزه را در المپیای سال 2005 کسب خواهد کرد.

هتل Orleans المپیای 2005 را برگزار کرد، جایی که دوباره کلمن پیروز شد. در 41 سالگی، هفتمین عنوان پیاپی مستر المپیا نصیب رونی شد. یک بار دیگر، جایگاه دوم به جی کاتلر ناکام رسید.