توجه : برخی مطالب این سایت از سایت های دیگر جمع آوری شده است. در صورت مشاهده مطالب مغایر قوانین جمهوری اسلامی ایران یا عدم رضایت مدیر سایت مطالب کپی شده توسط شماره موجود در بخش تماس با ما به ما اطلاع داده تا مطلب و سایت شما کاملا از لیست و سایت حذف شود.
احادیث و سخنان بزرگانمذهبی

چه موقع درهای رحمت الهی گشوده می‏ شود ؟

چه موقع درهای رحمت الهی گشوده می‏ شود ؟

درهای رحمت الهی ، رحمت
درهای رحمت الهی در چهار مورد گشوده می شود و عواملی نیز موجب بسته شدن آن می شوند ما در این بخش از سایت نمناک این موارد را گرد آوری کرده ایم.

دلایل گشوده شدن درهای رحمت الهی

در مواقعی باز و بسته شدن درهای رحمت الهی بستگی به عملکرد خود انسان دارد، اگر سر تسلیم در مقابل پروردگار عالم فرود آورده و به دستورات او عمل نماید، خداوند نیز در مقابل، درهای رحمت را به روی او می گشاید و اگر به عکس، به جای بندگی خدا به بندگی شیطان روی آورد و تحت فرمان اوامر گمراه کننده اش قرا بگیرد، خداوند بی همتا درهای رحمت خویش را به روی او بسته و به جای آن درهای خشم و غضب را به رویش باز خواهد نمود.درهای رحمت الهی

درهای رحمت الهی

پیامبر(ص) می فرمایند:«درهای رحمت آسمانی در چهار وقت گشوده می شود:1- موقع بارش باران.2- زمانی که فرزند به چهره پدر و مادرش می نگرد.3- هنگام گشوده شدن در کعبه.4- هنگام برپایی مراسم عقد و عروسی

رحمت

درهای رحمت الهی چه موقع باز می شوند؟

در این متن نگاه ائمه اطهار(ع) به امر خطیر و مهم ازدواج را مرور می کنیم:

ازدواج و حفظ دین

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:اذا تزوج الرجل احرز نصف دینه.

پیامبر(ص) می فرمایند:«کسی که ازدواج کند، نصف دینش را حفظ کرده است.» ﴿مستدرک الوسائل، ج 14، ص 154٫﴾

ازدواج و نزول رحمت

قال النبی صلی الله علیه و آله و سلم:یفتح ابواب السماء بالرحمة فی اربع مواضع:عند نزول المطر، و عند نظر الولد فی وجه الوالدین، و عند فتح باب الکعبة، و عند النکاح.

پیامبر(ص) می فرمایند:«درهای رحمت آسمانی در چهار وقت گشوده می شود:1- موقع بارش باران.2- زمانی که فرزند به چهره پدر و مادرش می نگرد.3- هنگام گشوده شدن در کعبه.4- هنگام برپایی مراسم عقد و عروسی.» ﴿بحار الانوار، ج 103، ص 221﴾

پاداش خیرین امر ازدواج

قال الامام الصادق علیه السلام:اربعة ینظر الله الیهم یوم القیامة:من اقال نادما او اغاث لهفان او اعتق نسمة او زوج عزبا.

امام صادق(ع) فرموده اند:«چهار کس در قیامت مورد نظر پروردگارند:1-آنکه چون طرف معامله پشیمان شود، معامله را برگرداند.2- کسی که غم از دلی برگیرد.3- کسی که برده ای را آزاد کند.4- کسی که بی همسران را به ازدواج درآورد.» ﴿وسائل الشیعه، ج 20، ص 46﴾

قال امیرالمؤمنین علی علیه السلام:افضل الشفاعات ان تشفع بین اثنین فی نکاح یجمع الله بینهما.

امیرالمومنین امام علی(ع) نیز فرمودند:«از بهترین شفاعت ها، شفاعت بین دو نفر در امر ازدواج است تا اینکه خداوند آنان را مجذوب یکدیگر گرداند.» ﴿تهذیب، ج 7، ص 405، وسائل الشیعه، ج 20، ص 45﴾

 

عامل بسته شدن درهای رحمت

هیچ چیزی مانند گناه قلب را تباه نمی کند زیرا قلب پیوسته به گناه تن در می دهد تا جایی که گناه بر قلب چیره و غالب می شود و آنگاه قلب را دگرگون می سازد .

 

« الحمدلله الذی الفاشی فی الخلق حَمدُهُ، والغَالِب جُندُهُ ،والمتعالی جَدُّهُ، أحمَدُهُ علی نعمةٍ التدام، وآلائه العظام الذی عَظُمَ حِملمُهُ فعفا …»

 

شرح گفتار

امیر بیان امام علی(علیه السلام) در این فراز از خطبه 191 نورانی نهج البلاغه خالق هستی را در قالب سخنانی زیبا و دلنشین ستوده، و او را در مقابل نعمت های فراوان و لطف و عنایت بی کرانش می ستاید و در این باره زیبایی می فرماید:«سپاس مخصوص خداوندی است که ستایش او در خلق آشکار و سپاهش پیروز و عظمت و بزرگی او والا و بیکرانه است. خدا را برای نعمت های پی در پی و بخشش های بزرگش ستایش می کنم خدایی که حلمش بزرگ و عفوش فراگیر است»

این سخن از امیرمتّقیان علی(علیه السلام) حکایت از مهر و محبّت بی حد و حصر خداوند بی همتا نسبت به بندگان خویش دارد که همواره آن ها را دوست داشته و همیشه و همه جا آنها را مورد لطف و مرحمت خویش قرار داده به گونه ای که هیچ گاه حاضر نیست آن ها را در تنگنا قرار دهد و یا آزار و اذیّت به آن ها برساند، نعمت هایی را که خود به آن ها ارزانی داشته از آنها باز پس گیرد، و از این طریق طعم تلخ سختی و گرفتاری را در کام وجودشان ریخته، و فضای آسمان زندگی را برای آن ها تیره و تاریک نماید.

با اینکه بارها بی مهری بندگان را نسبت به خویش دیده اما همواره قلم عفو و بخشش را به سوی آن ها نشانه رفته و در نهایت رأفت و مهربانی عذر و تقصیر آنها را پذیرا بوده است.

حال که ما انسان ها این چنین مورد لطف و عنایت ویژه حضرت حق قرار گرفته ایم باید به حکم عقل رسم ادب و بندگی را بجا آورده، و در مقابل این همه رحمت بیکران به شکر و سپاس از آن یگانه خالق هستی بپردازیم.

شکرگزاری از حضرت حق، امری است واجب و ضروری که هرگز نباید بدست فراموشی سپرده شود.

پروردگار عالم در کلام نورانی خویش بارها به این موضوع پرداخته و بر لزوم آن تأکید و پافشاری نموده است، به عنوان نمونه در سوره مبارکه سبأ خطاب به قوم سبأ می فرماید:( کلوا مِن رزق ربکم واشکروالَهُ )2 از روزی پروردگارتان بخورید و او را شکر کنید.

همچنین بخوانید : لیدا فتح الهی بازیگر متهم گریخت بعد از 12 سال + تصاویر
هرگاه اطاعت شوم خشنود می شوم و چون خشنود گردم برکت بخشم و برکت من بی پایان است و هنگامی که از من نافرمانی شود خشم گیرم و چون خشم گیرم، لعنت کنم و لعنت من تا هفت پشت را شامل می شود

سپاس گزاری از خدا با ترک گناه!

از روایات معصومین (صلوات الله علیهم اجمعین) استفاده می شود که شکرگزاری واقعی آن است که انسان از نعمت های الهی در مسیر عبادت و بندگی پروردگار عالم استفاده نموده و از گناهان و ارتکاب کارهای ناشایست به شدّت پرهیز کند.

در روایتی ششمین اختر تابناک آسمان ولایت وامامت امام صادق(علیه السلام) در این باره می فرماید:«شکرالنعمة اجتناب المحارم» 3 شکر نعمت پرهیز از محرمات است.

حال اگر انسان در زندگی دور کارهای ناشایست را خط قرمز کشیده و از انواع گناهان ـ چه کوچک و چه بزرگ ـ پرهیز نماید در مقابل خداوند بی همتا به پاس چنین اقدام شایسته ای آغوش رحمت خویش را به روی او گشوده و او را از چشمه جوشان فیوضات خود بهره مند خواهد ساخت. آن یگانه خالق هستی در بخشی از کلام نورانی خویش در برابر شکری که بنده انجام می دهد وعده فزونی نعمت را داده و در این باره فرموده است: «و لئن شکرتم لَاَزیدنکم ولئن کفرتم اِنّ عذابی لشدید» 4

اگر واقعا سپاس گزاری کنید البته نعمت شما را افزون خواهم کرد و اگر ناسپاسی کنید عذاب من بسیار سخت است.

بنابراین میان شکر و زیاد شدن نعمت رابطه تنگاتنگی وجود دارد به گونه ای که انسان در اثر شکر می تواند نظر رحمت الهی را به سوی خود جلب نموده و از موهبت های ارزنده خداوند بی همتا بهره مند شود. در حقیقت انسانی که از نعمت های خدا در راه معاصی و گناهان استفاده می کند به زبان حال فریاد می کشد:«که خدایا من لایق این نعمت نیستم و کسی که آن را در مسیر بندگی استفاده می کند به زبان حال می گوید:«پروردگارا شایسته ام ،سپس افزون کن»

 

بسته شدن درهای رحمت!

پیشوایان معصوم(صلوات الله علیهم اجمعین) همواره در طول حیات ارزشمند خویش ما را نسبت به گناه و ارتکاب معاصی هشدار داده اند.

بی تردید چنین هشداری از ناحیه آنها، به جهت آثار ویرانگری است که گناه بر پیکره دین و عقیده ما وارد می سازد.

در حقیقت گناه خانه قلب آدمی را تخریب و فضای روح و روان آدمی را آلوده می سازد.

باز و بسته شدن درهای رحمت الهی بستگی به عملکرد خود انسان دارد، اگر سر تسلیم در مقابل پروردگار عالم فرود آورده و به دستورات او عمل نماید، خداوند نیز در مقابل، درهای رحمت را به روی او می گشاید و اگر به عکس، به جای بندگی خدا به بندگیشیطان روی آورد و تحت فرمان اوامر گمراه کننده اش قرا بگیرد، خداوند بی همتا درهای رحمت خویش را به روی او بسته و به جای آن درهای خشم و غضب را به رویش باز خواهد نمود

 

در حدیثی امام صادق(علیه السلام) از قول پدر بزرگوار خویش نقل می کند که ایشان فرمود: «ما مِن شیءٍ أفَسَدَ للقلب مِن خطیئةٍ اِنَّ القلب لیواقع الخطیئة،فما تزال به حتّی تغلب علیه فیصیر اعلاهُ أسفَلَهُ» . 5 هیچ چیزی مانند گناه قلب را تباه نمی کند زیرا قلب پیوسته به گناه تن در می دهد تا جایی که گناه بر قلب چیره و غالب می شود و آنگاه قلب را دگرگون می سازد.

 

در اثر گناه رشته محبّت بین خدا و بنده پاره شده که نتیجه چنین اوضاعی بسته شدن درهای رحمت الهی و محروم شدن بنده از فیوضات خالق هستی است.

بنابراین باز و بسته شدن درهای رحمت الهی بستگی به عملکرد خود انسان دارد، اگر سر تسلیم در مقابل پروردگار عالم فرود آورده و به دستورات او عمل نماید، خداوند نیز در مقابل، درهای رحمت را به روی او می گشاید و اگر به عکس، به جای بندگی خدا به بندگی شیطان روی آورد و تحت فرمان اوامر گمراه کننده اش قرا بگیرد، خداوند بی همتا درهای رحمت خویش را به روی او بسته و به جای آن درهای خشم و غضب را به رویش باز خواهد نمود.

در روایتی امام رضا(علیه السلام) پیرامون این امر فرموده است: «اوحی الله عزوجل إلی نبی من الأنبیاء إذا أُطِعتُ رَضیتُ و اذا رُضِیتُ بارکتُ ولیس لبرکتی نهایةٌ واذا عُصِیتُ غَضِبتُ و اذا غَضِبتُ لَعَنتُ تَبلُغُ السابِعَ من الوری» 6

خدای عزوجل به پیامبری از پیامبران وحی فرمود:هرگاه اطاعت شوم خشنود می شوم و چون خشنود گردم برکت بخشم و برکت من بی پایان است و هنگامی که از من نافرمانی شود خشم گیرم و چون خشم گیرم، لعنت کنم و لعنت من تا هفت پشت را شامل می شود.

در بخش پایانی نوشتار حاضر آنچه پیرامون موضوع گناه می توان گفت آن است که گناه علاوه بر آثار ویرانگر و مخرّبی که از خود به جای می گذارد به حکم عقل و وجدان، نوعی نمک نشناسی است که انسان، عمری بر سر سفره رحمت الهی بنشیند و از انواع نعمت های لذّت بخش او بهره امند شود ولی در مقابل به جای تسلیم در برابر فرامین الهی آن ها را زیر پا گذاشته و به خود جرأت ارتکاب گناهان و کارهای ناشایست را دهد.

انسان ها در این دنیا به محض اینکه با شخصی هم سفره شده و از ناحیه آن شخص مورد پذیرایی قرار می گیریم، رسم جوانمردی و رفاقت را به جا آورده و به خود اجازه خیانت و حرمت شکنی او را نمی دهیم، حال چگونه است که عده ای از ما انسان ها نسبت به خداوند عالم – که تمام هستی ما از اوست ـ رسم ادب و احترام را به جا نیاورده و بدون هیچ ترس و واهمه ای در پیشگاه مقدسش اقدام به کارهای ناشایست می کنیم.

علی اکبر

مجله سیراف از سال 96 فعالیت خود را آغاز کرده است،تمام تلاشم انتشار محتوای سالم و منحصر بفرد مورد نیاز کاربران با رعایت قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. 09900995320

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا