توجه : برخی مطالب این سایت از سایت های دیگر جمع آوری شده است. در صورت مشاهده مطالب مغایر قوانین جمهوری اسلامی ایران یا عدم رضایت مدیر سایت مطالب کپی شده توسط شماره موجود در بخش تماس با ما به ما اطلاع داده تا مطلب و سایت شما کاملا از لیست و سایت حذف شود.
دعا و طلسممذهبی

دعای ادای دین و قرض و پرداخت وام امام سجاد (ع)

دعای ادای دین و قرض و پرداخت وام امام سجاد (ع) را برای شما عزیزان قرار دادیم . در دعای سی ام از صحیفه سجادیه امام سجاد (ع) دعایی نقل شده است برای کمک خواستن از خداوند برای پرداختن وام و ادای دین و قرض و دادن بدهی . متن کامل دعای اداین دین و قرض امام سجاد به همراه ترجمه و تفسیر را در ادامه قرار دادیم .

دعای ادای دین و قرض و پرداخت وام امام سجاد (ع)

دعای ادای دین و قرض و پرداخت وام امام سجاد (ع),دعای مجرب ادای دین و قرض,دعای تضمینی ادای قرض,دعای امام سجاد برای ادای قرض,دعای پرداخت وام و قرض مجرب,دعای تضمینی دادن قرض,دعای قوی برای پرداخت بدهی,دعای قرانی برای دادم قسط و وام,دعای موثر و مفید ادا نمودن قرض,دعای پرداخت قسط و وام و بدهی

دعاى سى‌ ام از دعاهاى امام علیه السّلام است در کمک خواستن (از خداى تعالى) بر پرداختن وام‏:

(رسول خدا ـ صلّى الله علیه و آله ـ فرموده: دردى جز درد چشم و اندوهى جز اندوه قرض و وام نیست، و هم آن حضرت ـ صلّى الله علیه و آله ـ فرموده: دین حلقه خدا است در زمین، چون بخواهد بنده ‏اى را خوار گرداند آن را در گردن او می‌ اندازد، و حضرت صادق علیه السّلام فرموده: از تسلّط و چیرگى دین و از غلبه ستمگران و از زنان بى‏ شوهری که کسى به او رغبت ننماید به «خداى تعالى» پناه برید، و حضرت باقر ـ علیه السّلام ـ فرموده:

کشته شدن در راه خدا هر گناهى را می‌‌ پوشاند جز دین که آن را پوشاننده ‏اى جز اداء و پرداختن آن نیست، یا آنکه صاحب «وارث و ولى» او آن را اداء نماید یا بستانکار به وام‌دار ببخشد، و حضرت ـ امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ فرموده: بر حذر باشید و بپرهیزید از وام گرفتن، زیرا وام در روز شرمندگى و خوارى است و در شب غم و اندوه و در دنیا و آخرت اداء است «باید آن را پرداخت». و از این رو است که علماء و مجتهدین «رحمهم الله» فرموده ‏اند:

وام گرفتن در هنگام نیازمند نبودن مکروه و ناپسند است، و برخى فرموده ‏اند: حرام می‌ باشد، و گفته‏ اند: هر گاه کسى را داشته باشد که آن را اداء نماید، یا مال و دارائى که از آن مال آن را اداء نمایند جائز و رواست اگر چه بهتر وام نگرفتن و درخواست از خداى تعالى است، بله هرگاه حاجت به آن داشته باشد کراهت تخفیف می‌ یابد و اگر بسیار نیازمند باشد کراهت از بین می‌ رود و اگر خوف تلف داشته باشد و راهى جز وام گرفتن ندارد واجب است که وام بستاند و بر او واجب است که نیت و قصد اداء و پرداختن آن را داشته باشد، چون حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: هر که وام بستاند و اداء آن را قصد نکند به منزله دزد است،

و هم آن حضرت فرموده: هر که بر او دینى باشد و اداى آن را نیت نماید از جانب خدا دو نگهبان با او همراهند که او را بر ادای امانت و سپرده او یارى می‌ نماید، پس هرگاه در نیت اداى او کوتاهى روى دهد آن دو نگهبان از یارى کردن به اندازه کوتاهى نیت او کوتاهى خواهند نمود.

و گفته‏ اند واجب است که وام‌دار به اداى دین بشتابد و با رسیدن مدت و توانایی داشتن پرداخت و مطالبه بستانکار تأخیر انداختن جائز نیست، پس اگر در این هنگام تأخیر انداخت بر حاکم شرع واجب است که او را حبس نموده به زندان برد، زیرا حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: که على علیه السّلام وام‌دارى را که مال بستانکارها را تباه می‌ نمود حبس می‌ کرد و مالش را بین آنها هر کس را نسبت به حصّه و بهره ‏اش قسمت می‌‌ نمود، و پدرم مالش را می‌‌ فروخت و بین ایشان قسمت می‌‌ کرد.

بنابراین اگر وام‌دارى اصرار بر تباه کردن مال بستانکار داشته باشد فاسق و گناهکار است و شهادت او پذیرفته نیست و نمازش در اوّل وقت بلکه در ضیق وقت صحیح و درست نیست، و واجبى از واجبات موسّعه در اوّل وقت که با اداى دین منافات داشته باشد صحیح نمی‌‌ باشد،

همچنین سائر حقوق واجبه مانند زکات و خمس هر چند حاکم شرع آن را مطالبه ننماید،

و گفته‏ اند: هرگاه وام‌دار بمیرد و توانایی نداشته باشد که دین خود را اداء نماید و چیزى هم از او به‌ جا نمانده تا از آن، آن را اداء نمایند گناهکار نمی‌‌ باشد اگر آن دین را در راه معصیت و گناه خرج نکرده باشد، ولى اگر در راه معصیت به کار برده یا قصد اداى آن را نداشته گناهکار است، و هرگاه وام‌ دار معسر یعنى پریشان و تنگدست بوده و مرده مستحب است که بستانکار از او بگذرد که حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: هر گاه وام را بر او حلال کند بجاى هر درهمى ده درهم می‌ دهند و هرگاه حلال ننماید بجاى هر درهمى یک درهم خواهند داد):

متن دعا به همراه ترجمه :

(۱) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِی الْعَافِیهَ مِنْ دَینٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِی، وَ یحَارُ فِیهِ ذِهْنِی، وَ یتَشَعَّبُ لَهُ فِکْرِی، وَ یطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِی‏

بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا برهان از وامى که به سبب آن آبرویم را ببرى، و هوشم در آن‏ پریشان شود، و اندیشه‏ ام به آن پراکنده گردد، و کارم در چاره آن طول کشد.

(۲) وَ أَعُوذُ بِکَ، یا رَبِّ، مِنْ هَمِّ الدَّینِ وَ فِکْرِهِ، وَ شُغْلِ الدَّینِ وَ سَهَرِهِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی مِنْهُ، وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ، یا رَبِّ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِی الْحَیاهِ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاهِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنی مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ کَفَافٍ وَاصِلٍ.

و به تو پناه می‌ برم ـ اى پروردگارم ـ از اندوه قرض و اندیشه آن، و از کار وام و بی‌ خوابیش، پس بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا از آن پناه ده، و از تو زنهار و پناه می‌ جویم ـ اى پروردگارم ـ از ذلّت و خوارى وام در زندگى و از وبال و سختى و گرفتارى آن پس از مرگ، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به توانگرى بسیار یا روزى به اندازه حاجت و نیازمندى بى کم و زیاد که همیشه باشد از آن برهان.

(۳) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنِی عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِیادِ، وَ قَوِّمْنِی بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ، وَ عَلِّمْنِی حُسْنَ التَّقْدِیرِ، وَ اقْبِضْنِی بِلُطْفِکَ عَنِ التَّبْذِیرِ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِی، وَ وَجِّهْ فِی أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِی، وَ ازْوِ عَنِّی مِنَ الْمَالِ مَا یحْدِثُ لِی مَخِیلَهً أَوْ تَأَدِّیاً إِلَى بَغْی أَوْ مَا أَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْیاناً.

بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا از اسراف و زیاده‌ روى (در صرف مال) باز دار، و به بخشیدن و میانه روى (در زندگى) مستقیم ساز (که اعوجاج و کجى در آن راه نداشته از حد تجاوز ننمایم) و روش نیکو در معیشت و زندگى (صرف مال به اندازه توانایی) را به من بیاموز (در دل من انداز طوری که شایسته است رفتار نمایم، حضرت باقر علیه السّلام فرموده: علامت و نشانه مؤمن سه چیز است: حسن تقدیر و نیک اندازه گرفتن در معیشت، و شکیبائى بر مصیبت و سختى، و آموختن احکام دین) و مرا به لطف (پرورش) خود از بی‌ جا خرج کردن باز دار ـ (گفته ‏اند: اسراف زیاده روى در صرف مال است در آنچه شایسته است، و تبذیر زیاده روى در صرف مال است در آنچه پسندیده نیست) و روزی‌ هاى مرا از وسائل حلال روان گردان، و انفاق و خرج کردنم را در راه‌ هاى خیر و نیکى بگردان (حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: خیر و نیکى نیست در کسى که نخواهد گرد آوردن دارائى از حلال را که به آن آبروى خود را از گدائى کردن نگاه دارد و وامش را بپردازد و به خویشانش ببخشد) و آن دارائى را که براى من گردنکشى و خودبینى آورد، یا به ظلم و ستم بکشاند، یا در پى آن گرفتار طغیان و سرکشى گردم از من بگیر.

(۴) اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَی صُحْبَهَ الْفُقَرَاءِ، وَ أَعِنِّی عَلَى صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ

بار خدایا همنشینى فقراء و درویشان را برایم محبوب گردان، و مرا به صبر و شکیبائى نیکو (صبرى که نفس به آن اطمینان و آرامش داشته اضطراب و نگرانى در آن راه نیابد) بر همنشینى ایشان یارى فرما.

(۵) وَ مَا زَوَیتَ عَنِّی مِنْ مَتَاعِ الدُّنْیا الْفَانِیهِ فَاذْخَرْهُ لِی فِی خَزَائِنِکَ الْبَاقِیهِ

و آنچه از کالاى دنیاى نابودشدنى از من گرفتى (مرا بى‌ بهره نمودى) پس (عوض و به جاى) آن را در گنجینه‏ هاى خود (در آخرت) که همیشگى است برایم اندوخته نما.

(۶) وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِی مِنْ حُطَامِهَا، وَ عَجَّلْتَ لِی مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَهً إِلَى جِوَارِکَ وَ وُصْلَهً إِلَى قُرْبِکَ وَ ذَرِیعَهً إِلَى جَنَّتِکَ، إِنَّکَ‏ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ‏، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْکَرِیمُ.

و آنچه از مال و دارائى دنیا که به من ارزانى داشته ‏اى، و آنچه از کالاى آن که براى من پیش اندوخته‏ اى (در دنیا عطا فرموده ‏اى) وسیله رسیدن به جوار (رحمت) خود و پیوستن به قرب (فضل و کرم) خویش و وسیله به‌ سوی بهشت گردان، زیرا تو داراى احسان بزرگ و بسیار بخشنده بزرگوارى.

علی اکبر

مجله سیراف از سال 96 فعالیت خود را آغاز کرده است،تمام تلاشم انتشار محتوای سالم و منحصر بفرد مورد نیاز کاربران با رعایت قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. 09900995320

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا