امام حسین(ع) بعد از شهادت برادرش عباس(ع) به شدت اندوهناک و غمگین شد؛
پس چرا در یکی از دعاها از ایشان با لقب «کاشف الکرب عن وجه الحسین(برطرف کننده غم از صورت حسین)» یاد می‌شود؟
حضرت ابوالفضل[1] در کربلا برای دفاع از امام حسین(ع) رشادت‌های زیادی انجام داده و غم و اندوه زیادی را از امام حسین(ع) دور نمود.[2] به عنوان نمونه امام(ع) در غروب تاسوعا از ایشان خواست تا به سمت سپاه دشمن برود و از آنها برای عبادت در شب عاشورا مهلت بگیرد.[3] لذا می‌توان گفت که ایشان تا زمانی که زنده بود و توان داشت، غم و اندوه را از صورت برادرش دور می‌کرد و همین مقدار کافی است تا بگوییم ایشان «کاشف الکرب عن وجه الحسین(ع)» بود.
اما سفارش به گفتن 313 مرتبه ذکر «یا کاشف الکرب عن وجه الحسین(ع)، اکشف کربی بحق اخیک الحسین(ع)» که در برخی از منابع متأخر و سایت‌ها بیان شده است، در منابع معتبر دیده نشده است. با این وجود خواندن این ذکر برای توسل به آن‌حضرت(ع) و بدون قصد ورود اشکالی ندارد.[4]
[1]. «زندگی‌نامه حضرت عباس(ع)»، 49004؛ «رجزهای حضرت عباس(ع) و چگونگی شهادتش در روز عاشورا»، 7095؛
[2]. «منصب سقایی برای حضرت عباس(ع)»، 108366؛ «مشخصات ظاهری حضرت عباس(ع)»، 98665؛ «سخنان امام حسین(ع) در شب عاشورا خطاب به یاران»، 11645.
[3]. سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 89، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1348ش.
[4]. «شرایط سفره ابوالفضل(ع)»، 102526؛ «چگونگی الگو قرار گرفتن حضرت عباس بن علی(ع)»، 74274.
